Zdjęcia Gruzja

Pakowanie roweru do kartonu i podróż samochodem do Warszawy

Z warszawy LOTem lecimy do Tbilisi, gdzie przylatujemy przed czwartą rano

Rowery złożone, pudła zabiera nam taksówkarz za drobną opłatą(10 dolców płatne przy odbiorze)

Po sprawnym przejechaniu Tbilisi kierujemy się w stronę Małego Kaukazu

Od początku widoki piękne, zaliczamy dżemkę przy drodze - poprzedniej nocy spaliśmy tylko 2 godz. w samolocie

Powoli rozkręcamy się w jeździe z sakwami po górzystej trasie

Znajdź Magdę na zdjęciu :)

Ciekawe formacje skalne

Dość częsty widok W Gruzji - brawurowa jazda zakończona niestety śmiercią

Droga jest rewelacyjna: ciągłe góra-dół

Przyjazne szczeniaki na postoju, inne spotkane psy niekoniecznie takie były

Łady Niwy są bardzo popularnym samochodem

Ten wykrzyknik na pewno nie wróży nic dobrego

Pierwszy brak asfaltu

W sklepie kupujemy nasz pierwszy gruziński chleb, a od sprzedawczyni dostajemy ogórki i pomidory(?)

Upał doskwiera, a droga jak na złość pnie się w górę

Na szczęście po drodze można się ochłodzić

Pełni sił ruszamy dalej

Bieda piszczy - szkielet z desek obity plandeką i tak mieszkają ludzie :(

Kobieta przygotowująca opał

Jonaszowi zeszła chwila zanim dobrze wyregulował hamulce po transporcie roweru samolotem

Dojeżdzamy na płaskowyż, słupy świadczą o nieodległej hydroelektrowni na jeziorze Calka

Na horyzoncie Góry Trialeckie

W Gruzji nie ma co liczyć na taryfę ulgową jeżeli chodzi o podjazdy

Trawy koszone są we wszystkich dostępnym miejscach, tylko środek transportu inny niż u nas

Wypas krów

Zjeżdżamy z asfaltu do dośc dużej wioski, w której liczyliśmy na sklep

Ale jak się szybko okazało, wioska w większości jest opuszczona, krów za to jest pod dostatkiem

Przy wjeździe minął nas patrol wojskowy, mało konfortowo zaczyanmy się czuć.

Jeden z mieszkańców nam mówi, że dużo młodych wyjechało do Grecji

Warto zapamiętać nazwę tej wioski: Beshtaheni

Jazdę kontynuujemy wzdłuż jeziora Calka

Jest to sztuczne jezioro, które pełni też rolę zbiornika wody pitnej i ma funkcje rekreacyjne

Rozbijamy się nad jego brzegiem i zażywamy wieczornej kąpieli i zapadamy w dwunastogdzinny sen :)

Rano musimy trochę powypychać rowery na drogę

Zaczyna się nasz dzień "bez asfaltu"

Jedziemy wzdłuż jeziora do Tsintskaro z nadzieją na sklep

Droga jest malownicza, ruch zerowy

Ten chłopak na rowerze ratuje nas wodą

To dziecko wygląda jakby wracało ze sklepu - tu musi być sklep ;)

Uzgadniamy jeszcze z miejscowymi jak jechać dalej, bo ciężko o jakieś znaki

Dzięki tym chłopcom trafiamy do sklepu, a raczej pomieszczenia w jednym domu, które w ogóle nie wygląda na sklep

Przed nami tylko droga

W Gruzji kobiety bardzo ciężko pracują

W końcu kierujemy się na naszą pierwszą przełęcz powyżej 2000m n.p.m

Droga jak na razie w porządku

Spotykamy sporo beczek (z paliwem?)

Nasza przłęcz znajduje się między szczytami po prawej stronie - niby tak niedaleko

Czasami trzeba prowadzić

Na szczęśącie dużo można podjechać

Już prawie na przełęczy, mozna jechać

Ale niezbyt przyjazne pieski zmusiły nas do zejścia z roweru, co prawda jest pasterz, ale nie do końca nd nimi panuje

Po drugiej stronie przełęczy spotykamy już więcej zwierząt hodowlanych

U nas dzieci to siedzą przed komputerami, a nie na koniach pilnują krów ;)

Jak widać cywilizacja dociera i tutaj

Kolejne zwierzęta: osiołki

My kontynuujemy przyjemny zjazd

Osiołki były urocze :)

Otoczeni jesteśmy górami ponad 3000m n.p.m

Krów mają pod dostatkiem

Docieramy nad jezioro Tabatskuri, w tle Góry Samsarskie

Musimy się wspiąć, aby dotrzeć do miejscowości Tabatskuri

Na drogach przeważa ciężki sprzęt

Malowniczo położone Tabatskrui - z daleka ta miejscowość wygląda rewelacyjne, niestety z bliska to syf

Podziękowaliśmy za zaproszenie na jedzenie od Gruzina i zaczynamu podjazd

Było naprawdę ciężko, bez pchania się nie obyło

Ale widoczny samochód bardzo odbrze sobie dawała rady w tym terenie

Cały dzień jazdy po terenie i ...

i skutki tego widać ;)

Razbijamy się na polance, skąd niestety widzimy zabudowania pasterskie

i słyszymy psy :(

Podczas skuwania łańcucha spotykamy pasterza, który w międzyczasie rozmawia przez telefon ;)

Psów niestety nie dało się uniknać, zresztą spotkany pasterz ostrzegał nas przed sabakami

Drogi mu nie straszne, nawet wpadł mi do głowy pomysł, aby przyjechać tu moim Unem i zakończyć jego żywot ;)

W oddali zabudowania pasterskie

Na przełęczy budka z wojskowymi, gdzie sprawdzają nam paszporty

Przed nami zjazd aż do Bakuriani

Z tego miejsca było widać, trochę za chmurami ;), Wielki Kaukaz

Nadciągające owce

która zmusiły nas do zatrzymania się

Pasterze jednak dość szybko przeprowadzili je przez drogę

Znajdź Jonasza :)

Ręcę boloały od zjazdu

Ktoś chyba dość szybko jechał

Bakuriani wjeżdżamy w końcu na asfalt

Za Borjomi Jonasz łata detkę, towarzyszą nam oczywiście krowy

Przyjemna jazda wzdłuż rzeki Kura

Trafiają się krótkie podjazdy

Jedziemy na przełęcz Suramską(949m.n.p.m)

Tym samym zaliczamy Góry Lichskie

Za przłęczą środek transportu siana trochę się zmienił

Podziwiamy wielkie wiadukty wybudowane specjalnie dla kolei

Zaskakuje nas, że coś takiego tu wybudowano, jak się później dowiadujemy w budowie brał udział polski inżynier.

Miejsca do rozbicia za bardzo nie ma, trafiamy więc do gruzińskiej rodziny na nocleg

Poznajemy ich zwyczaje

Co ciekawe rozmowę prowadzimy po niemiecku :), mamy też okazję posłuchać pięknych śpiewów

Rano pogodoa się zmienia, bo obfitym śniadaniu i obowiązkowej wódce ruszamy

Deszcz nie odpuszcza

Optymistycznie nie zabrałam błotników, maseczka na twarzy darmowa, umycie nóg też ;)

Opuszczamy góry, wkraczamy przemysłowe rejony

Główną drogą - bez historii - docieramy do Samtredi