Zdjęcia Gruzja

W Samtredi nocujemy w saunie :)

Jest gdzie pranie wysuszyć

Wziąć pierwszy prysznic od przyjazdu do Gruzji ;)

Pojawiają się palmy i bardzo ładne ceramiki

Świnie spokojnie sobie spacerują, to drewniane "coś" sprawia, że świnka nie wsadza wszędzie swojego ryjka

Łancuch ponownie się rozkuwa, Jonaszowi próbuje pomóc lokalny rowerzysta

Te zabudowania po bokach drogi pełnią fuknkcję cmentarza

Na drogach królują krowy

W miejscu wspomnienia zmarłych zawsze można znaleźć coś do "wypicia"

Nasze rumaki

Jvari zaczynamy podjazd do sztucznego jeziora na rzece Inguri

Tama na rzece Inguri ma 272 m wysokości - druga co do wysokości betonowa zapora na świecie

Znajduję się tu elektrownia wodna

Woda w jeziorze ma piękny kolor

Droga wije się wzdłuż jeziora

Pojawiają się też pierwsze tunele

Namiot rozbijamy na dawnej drodze, obecna droga wiedzie przez tunel

Rano po opadach deszczu rzeka zmienia swój kolor

Z racji podłoża trzeba było udoskonalić śledzie do namiotu ;)

Kontynuujemy trasę wzdłuż rzeki Inguri

Jedzie się raz w górę, raz w dół

Zamotnowane nowe barierki

W dolinie pierwsze wioski swaneckie

Jeszcze kilka lat temu była to najbardziej niebezpieczna droga w Gruzji

Wody im nie brakuje

Na całej trasie trwały roboty drogowe

Według naszych obserwacji zostali ściągnięci robotnicy z całej Gruzji ;)

A wszytko dlatego, że dzień później miało być uroczyste otwarcie drogi, na którym miał być sam prezydent Saakaszwili

Narysowane nowe linie, zamontowane nowe znaki

Ten fragment już przjechaliśmy

Widok na pierwsze ośnieżone szczyty

Piękna widokowa trasa z nowiutkim asfaltem

Zamiatanie drogi :)

Pierwsze wieże obronne, trochę niekompletne ;)

Zupełnie niespodziewanie, bez wcześniejszego umawiania się, spotykamy Anię i Jacka - znajomych z forum podrozerowerowe.org :)

W końcu docieramy do Mesti, która okazuję się być jednym wielkim placem budowy

Trwją ostatnie poprawki przy budynku policji

Nocleg mamy w przestronnym pokoju, gdzie spokojnie możemy wprowadzić rowery

Ostatni łyk herbaty i ruszamy do serca Swanetii

Rano pogoda robi się piękna i możemy podziwiać warowne wieże wpisane na listę UNESCO

Pniemy się malowniczą drogą, na której towarzyszy nam pies

W tym miejscu decydujemy się na odwrót - ta droga nie zaprowadzi nas do Usghuli

Odwrót do Mesti

Mestia z drugiej strony

Problemy z łańcuchem zmuszają Jonasza do pchania roweru na ostrzejszych górkach

Pojechaliśmy w prawo, bo tam był asfalt, a mieliśmy jechać porsto (tam asfaltu nie było ;))

Koniec męczącego podjazdu

Okazuję się, że niepotrzebnego - robimy odwrót na do właściwej drogi

Małe lotnisko dla małych samolotów latających z Tbilisi do Mesti

W końu o godzinie 14 i 30 pustych km jesteśmy na właśiwej drodze

Trasa pierwsze 10 km wiedzie malowniczą doliną rzeki Mulkhna

Znowu jest szansa na zmoczenie butów

Ushba (4710m) króluje nad okolicą

Nazywana jest Matterhornem Kaukazu

W drodze na przełęcz ( ok. 1700 m) towarzyszy nam ciężki sprzęt, który pomaga w budowie linii energetycznej

Przełęcz zdobyta

Zjeżdżamy do doliny rzeki Inguri

Widoki nas rozpieszczają

Gdzieś na tym zjeździe gubię flagę Polski, która towarzyszyła mi na sakwowych wyjazdach od początku :(

Swanecki dom

Na wzgórzach można zauważyć wieże obronne

Droga wiedzie wąwozem, jedziemy cały czas w cieniu i robi się chłodno

Zaśnieżone szczyty nie chcą nas opuścić

Wszędobylskie świnie

Czasami mijają nas samochody terenowe

Prze większość czasu jest jednak tylko droga i my

W niektórych miejscach jest naprawdę wąsko - mijanie samochodów może być ciekawe

Lepiej trzymaś się lewej strony ;)

Po zachodzie słońca w końcu docieramy do USghuli

Nocleg znajdujemy w pierwszym gospodarstwie u Ariela

Za 25 lari dostajemy pokój, kolację z ciągłą dostawą nowego jedzenia i w prezencie od gospodarza 0,5l czaczy, którą trzeb wypić

Po wieczornych rozmowach przy czaczy ciężko było wstać rano

Widok z miejsca noclegu

Mama Ariela

Zaczynamy podjazd na przełęcz Zagar (2623 m)

Na początku trzeba pchać, nie ma innej opcji

Świnie się nami nie przejmują

Szchara (5193m ) - najwyższy szczyt Gruzji

Pogoda piękna, ciepło, chce się podjeżdżać :)

Koń najlepiej daje sobie radę w tankich stromiznach

Droga przyjemnie się wije, na nawierzchnię nie można narzekać

Środki transportu, które dają radę na takich drogach

Błędne gruzińskie koło: ktoś tu zginął, trzeba więc wypić za zmarłego i prowadzić po pijaku ;)

Pomimo, że jasteśmy na ponad 2000 m wszystkie trawy są koszone - nie mają lekko Swanowie

Ostatnia poprawka łańcucha

Wjeżdżamy na wypłaszczenie

Najwyżsży punkt na naszej trasie zdobyty :)

Widoki powalają

Spotyakmy Francuza, który już 11 miesięcy jest w trasie

Wyżej na rowerze, ale też i na nogach nie byłam - 2623 zdobyte :)

Zjazd jest już po gorszej nawierzchni

Ręcę od hamowania bolą, więc robimy krótkie przerwy na podziwianie widoków

Zdecydowanie podjazd z tej strony byłby trudniejszy

Marathony 1.75 dają radę

Ja tu patrzeć pod koło, jak takie góry w około ;)

Z pogodą trafiliśmy idealnie, jeszcze kilka dni wcześniej padało tutaj konkretnie

Miejscami jest mokro

Rower bez błotników szybko zbiera błoto ;)

Jest szansa na umycie przy przekraczaniu brodów

OSnieżone szczyty zostawiliśmy za sobą

Przez syfne wioski,a le z pięknymi widokami kierujemy się do Lentekhi

Asfaltu nadal brak

Namiot rozbijamy nad rzeką - tam między kamieniami naprawdę jest woda

Wrócił asfalt

Ostro pod górkę = przymusowe prowadzenie roweru

Kaukaz pojawia się na horyzoncie

Asfalt jest to i nudy, Jonasz więc prezentuje swoje akrobacje ;)

Tam w dole ludzie mieszkają

Tskaltubo Jonasz postanawia rozstać się z zipem w bucie i oddaje go do naprawy u szewca

Dojeżdżając do Kutaisi kończymy naszą petlę Swanecką