W tegoroczną podróż ruszyliśmy liniami Air France z Warszawy. Dojazd i powrót do Krakowa z pudłami zasługuje na osobną relację...

Po nocy na CDG w Paryżu rankiem w atmosferze plastikowago śniadania Air France przelatujemy nad Giblartarem

Powitanie z Afryką w Casablance to formalności wjazdowe i... dużo panów w sukienkach ;)

Maroko walczy z przemytnikami, w tym celu zniszczone zostają nasze pudła, kto wie co Polacy wiozą w bidonach?

Ruch na drodze przypominał Albanię i Neapol Okazało się, że nazywanie Neapolu Afryką nie było przesadzone :)

Z lotniska pociągiem udajemy się do El Jadidy - pierwszy rzut oka na ocean

Portugalskie miasto w El Jadidzie ma świetnie zachowane mury i wiele niespodzianek...ale o tym później

Collective taxi czyli taki podmiejski bus, do którego można zmieścić wielu ludzi i jeszcze więcej bagaży...

..naprawdę wiele :)

Liczba dzieci na ulicach jest czymś, co uderza w Maroku w pierwszej kolejności

A my tymczasem razem z Saidem, Couchsurferem, udajemy się na zwiedzanie fortecy zwanej Miastem Portugalskim. Marokański Couchsurfing był mocnym punktem tej wyprawy

Korzystamy z intensywnych kolorów i zachodu słońca...

...który nad El Jadidą wyglądał interesująco

Bastion Anioła - jeden z czterech bastionów wyznaczających granicę fortyfikacji

Niestety sielskie zwiedzanie psują "elementy" krajobrazu widoczne w lewym dolnym rogu Nie był to wyjątek, a smutna rzeczywistość i lokalny "koloryt"

Stare miasto - mimo, że wpisane listę UNESCO, nie różni się niczym od przeciętnej marokańskiej dzielnicy - może nieco bardziej europejską architekturą, w końcu miasto założyli Portugalczycy w XVI w.

Co oczywiste - miejskie mury kończą się przy porcie

Rano kontynuujemy zwiedzanie. Tym razem widok na Portugalskie Miasto od strony morza

I w całej okazałości

Port podobnie jak miasto ciągle "żyje"

Said: I do it every day since I was five years old!

Ostatnim punktem w El Jadidzie jest cysterna

Ponieważ "przewodnik" opowiadał o niej po francusku wiemy tylko, że była tu woda i kręcili Indiana Jones. Ale co za różnica, ważne jak się prezentuje :)

Z El Jadidy z kopyta ruszamy na południe!

Madzia chroni głowę, bo pomimo wiatru i Oceanu jest gorąco...

Tę opinię podzielają także okoliczne osły :)

Wybrzeże, choć absolutnie nieturystyczne, bardzo nam się podoba (może właśnie dlatego)

Atlantyk robi na nas duże wrażenie

Wypada tylko się uśmiechnąć :)

Niemniej ciągle trzeba kontrolować czy jest grunt pod stopami

Tym bardziej, że wybrzeże co kawałek zmienia swoją postać

Tak! Będzie też film. Filmy z podróży poślubnej chodzą w dobrych cenach!

Nad morzem liczba dzieci nie maleje. Tu się bawią(?), gdzie indziej pomagają przy łowieniu ryb czy suszeniu wodorostów...

Plaże mogą być brudne i śmierdzące, a i tak bywają malownicze

Wbrew przeciwwskazaniom udajemy się na obiad przyrządzany na ulicy. Szybko polubiliśmy takie żarcie, szczególnie za jego cenę - ten zestaw kosztował nas ok. 7 zł

Tym bardziej, że był przyrządzany na naszych oczach :)

Czasem odnosi się wrażenie, że osiołków jest więcej niż aut

I chyba to prawda :)

Każda rzeka jest w Maroku źródłem nieokiełznanej zieleni

W drodze do Oualidii mijamy kilka warzywniaków

Liczne bociany psuły teorię o odlocie do "ciepłych krajów". One ciągle tu są!

A my cieszymy się, bo pierwsze 90 km poza nami - niestety od tego czasu długo nic nie przybywało na liczniku

Rano nie jest nam do śmiechu, bo pojawia się wilgotna "chmuro-mgła", a przecież chcemy tu zabawić kilka dni...

Po południu częściowo znika i wyskakujemy na plażę

Dobry lans nie jest zły - to się nazywają wakacje z pazurem...

Wieczorem jedziemy na targ zjeść obiad w doborowym towarzystwie lokalsów. Tutaj harira (zupka ramadanowa) z brudnej miski nad przepływającą gnojówką. Wyśmienita :)

Madzia kupuje lokalne pączki i chrust

Ten dzieciak zaskakuje swoim strojem. Większość dzieci, w przeciwieństwie do rodziców, śmiga po europejsku, najczęściej w stroju FC Barcelony

Sprzedawcy winogron. U nas nie mieli dobrej opinii - jakieś zgnite te ich owoce :/

Za to u innych wybór był duży, a asortyment smaczny

Ten chłopiec postanowił zmierzyć się z melonem. Kto wygrał?

Ci natomiast to lokalni naszoklasowicze

Kolejny dzień byczenia się na plaży

W Oualidii jest i otwarty ocean, i spokojna laguna. Tutaj pozujemy na skałach oddzielających lagunę od...Ameryki ;)?

Niestety po kilkunastu minutach wracają niskie chmury

Zmagania z rybaków z morzem były bardzo ciekawe. Najpierw żmudne pchanie

Potem "malutka" fala, która rozwiązuje wiele problemów

I już można spokojnie ruszyć na połów...

Na brzegu znajdujemy pierwszą muszelkę

Dostajemy propozycję skosztowania langusty Boimy się jednak, że rośnie od niej brzuch ;)

Madzia rusza więc na ocean

A Maciek rozkoszuje się widokiem :)

Wywietrzałe wulkaniczne skały są bardzo ostre, a ich ciekawe kształty urozmaicają jeszcze wtopione w nie muszle

Ten chłopiec zaliczy dzisiejszy dzień do udanych

Dopiero południe, a on ma już dwie niezłe rybki :)

W poszukiwaniu widzianych wczoraj płaszczek udajemy się na targ. Niestety są tylko mniejsze stworzenia

Na rurki z kremem też nie mamy ochoty...bleee :)

Niespodziankę szykują nam za to nasi sąsiedzi: piątkowy, tradycyjny kuskus

A oto i nasz "apartament". Za 4 pokoje płaciliśmy ok. 120 zł /dzień. Jak szaleć to szaleć - w końcu to podróż poślubna, 2 noce, 4 pokoje i 9 łóżek do dyspozycji :) ( tak serio to tylko tutaj był kibel bez grzyba na całą ścianę)

Jeszcze rzut oka na lagunę

I na ostatni nocleg udajemy się do "Mustafa's cave"

Zaletą jaskini jest jej położenie na ok. 20 metrowym klifie

Na rozbijające się w dole fale mogliśmy patrzyć godzinami i... patrzyliśmy. Czasami jednak te fale docierały też do nas na górę! Ocean ma moc.

Rzut obiektywem na miejscówkę: po prawej grota Mustafy.

I samo wejście do "jaskini"

Mustafa, z zawodu rybak, częściowo ją wydrążył, dołożył dach, porobił wentylację... W trakcie łowienia odpoczywa w niej, śpi...

A także zaprasza gości na miętową, supersłodką marokańską herbatę

Do Mustafy przyprowadził nas Karim, kolejny Couchsurfer

Wyskoczyliśmy jeszcze na chwilę, do starych wydrążonych przez Portugalczyków jaskiń

W tym czasie Mustafa zajął się przygotowaniem tadżinu na kolację :)

Po upewnieniu się, że w okolicy nie ma skorpionów, wcisnęliśmy się w śpiwory i (nie)spokojnie zasnęliśmy przy łomocie morza. Dla niektórych z nas noc była nadzwyczaj długa...(Madzię dopadła "klątwa Faraona", a raczej "klątwa groty Mustafy")

Rano był jeszcze czas na panoramę z drugiej strony

Skała, z której Mustafa i spółka łowią ryby

Wreszcie bezchmurny widok na plażę w Oualidii. Przed nami Marrakesz!